Ιγμορίτιδα – Όλα Όσα Πρέπει Να Γνωρίζετε

Ιγμορίτιδα ονομάζεται η λοίμωξη των παραρρινίων κόλπων του προσώπου ή αλλιώς των ιγμορείων, που βρίσκονται περιφερικά της μύτης. Πρόκειται για μία πάθηση η οποία απασχολεί σημαντική μερίδα του πληθυσμού, σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Αλλεργίας, Άσθματος και Ανοσολογίας.

Οι παραρρίνιοι κόλποι είναι μικρές κοιλότητες  γεμάτες αέρα και βρίσκονται πίσω από το μέτωπο, τη μύτη, τα ζυγωματικά οστά του προσώπου και μεταξύ των οφθαλμών. Εκεί παράγεται η βλέννη η οποία είναι ένα λεπτό στρώμα παχύρευστου υγρού που μας προστατεύει καθώς παγιδεύει μικρόβια και ρύπους της ατμόσφαιρας διευκολύνοντας έτσι την αποβολή τους.

Μερικές φορές, όμως, μικρόβια ή αλλεργιογόνες ουσίες είναι δυνατόν να προκαλέσουν υπερπαραγωγή βλέννης, με αποτέλεσμα να παρεμποδίζεται η ελεύθερη δίοδος του αέρα. Όταν αποφράσσεται ο κόλπος, δημιουργείται ένα περιβάλλον που επιτρέπει σε βακτήρια και ιούς να ευδοκιμήσουν και να δημιουργήσουν λοίμωξη. Η ιγμορίτιδα προκαλείται κατά κύριο λόγο από ιούς και διαρκεί περίπου 1-2 εβδομάδες. Αν τα συμπτώματα δεν υποχωρήσουν σε 2 εβδομάδες, τότε τίθεται η υποψία της οξείας βακτηριακής ιγμορίτιδας και, σε αυτήν την περίπτωση, κρίνεται αναγκαία η επίσκεψη σε έναν εξειδικευμένο ΩΡΛ.

Ποιοι είναι οι τύποι της ιγμορίτιδας;

Οξεία ιγμορίτιδα

Η οξεία ιογενής ιγμορίτιδα είναι η μικρότερη σε διάρκεια. Συνήθως είναι συνέχεια του κοινού κρυολογήματος και δεν ξεπερνάει τις 7 με 10 μέρες. Στην περίπτωση όμως της βακτηριακής λοίμωξης η διάρκεια μπορεί να αυξηθεί μέχρι και τις 4 εβδομάδες. Οι εποχικές αλλεργίες μπορούν, επίσης, να προκαλέσουν ιγμορίτιδα.

Υποξεία ιγμορίτιδα

Τα συμπτώματα της υποξείας μορφής μπορεί να διαρκέσουν μέχρι και 3 μήνες. Αυτός ο τύπος συνήθως οφείλεται σε βακτηριακές λοιμώξεις ή εποχικές αλλεργίες.

Χρόνια ιγμορίτιδα

Η χρόνια μορφή χαρακτηρίζεται από συμπτώματα που διαρκούν περισσότερο από 3 μήνες και συνήθως δεν είναι τόσο έντονα. Συνηθέστερες αιτίες αποτελούν οι χρόνιες αλλεργίες, μια οξεία ιγμορίτιδα που δεν αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά, καθώς επίσης και προβλήματα που σχετίζονται με τη δομή της ρινός και επηρεάζουν τη φυσιολογική ροή του αέρα. Να σημειώσουμε πως πάνω από το 50% όσων έχουν μέτριο προς σοβαρό άσθμα υποφέρουν και από χρόνια ιγμορίτιδα.

Υποτροπιάζουσα ιγμορίτιδα

Στην περίπτωση της υποτροπιάζουσας φλεγμονής έχουμε επαναλαμβανόμενα επεισόδια ιγμορίτιδας (τουλάχιστον 3 επεισόδια σε ένα χρόνο).

Ποιος κινδυνεύει να εμφανίσει ιγμορίτιδα;

Ο καθένας μπορεί να αναπτύξει ιγμορίτιδα. Ωστόσο, κάποια προβλήματα υγείας ή προδιαθεσικοί παράγοντες του ασθενούς αυξάνουν τις πιθανότητες. Τέτοιοι παράγοντες είναι:

  • Το στραβό ρινικό διάφραγμα, όταν δηλαδή το διάφραγμα της μύτης είναι παρεκτοπισμένο προς κάποια πλευρά και δε βρίσκεται στο κέντρο.
  • Πολύποδες μύτης οι οποίοι συνιστούν καλοήθεις διογκώσεις στις ρινικές κοιλότητες.
  • Πρόσφατη λοίμωξη του ανωτέρου αναπνευστικού.
  • Περιβάλλον με υγρασία.
  • Ιστορικό αλλεργιών, άσθματος ή αλλεργικής ρινίτιδας.
  • Κάπνισμα ή άτμισμα.
  • Οδοντογενής φλεγμονή της άνω γνάθου.
  • Κυστική ίνωση, μια νόσος στην οποία η βλέννη που παράγεται από τους βλεννογόνους είναι πιο παχύρρευστη από το κανονικό.
  • Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.
  • Ο ιός της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV), επειδή μειώνει τη δραστικότητα του ανοσοποιητικού συστήματος.
  • Δευτεροπαθής ανοσοανεπάρκεια, η οποία χαρακτηρίζεται από αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα και οφείλεται σε καταστάσεις όπως είναι η λήψη ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων.
  • Ταξίδι με αεροπλάνο ή κατάδυση (καταστάσεις που μπορεί να μεταβάλλουν απότομα την ατμοσφαιρική πίεση).

Ανατομικά Προβλήματα ως Αιτία Ιγμορίτιδας

Τα ανατομικά προβλήματα αποτελούν μία από τις κύριες αιτίες ανάπτυξης ιγμορίτιδας, ιδιαίτερα στις χρόνιες μορφές της. Ένα στραβό ρινικό διάφραγμα μπορεί να εμποδίσει την ομαλή ροή της βλέννας από τους παραρρίνιους κόλπους, δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες για τη συσσώρευση μικροβίων και φλεγμονών. Οι ρινικοί πολύποδες, μικρές μη φυσιολογικές προεκτάσεις του βλεννογόνου, μπορούν να προκαλέσουν απόφραξη στις ρινικές διόδους, επιδεινώνοντας την κατάσταση. Παρόμοια, η υπερτροφία των κογχών, όπου οι ρινικές κόγχες διογκώνονται υπερβολικά, μειώνει τη διάμετρο των ρινικών διόδων, καθιστώντας δύσκολη την αποστράγγιση των ιγμορείων. Η διόρθωση αυτών των ανατομικών προβλημάτων, είτε με φαρμακευτική αγωγή είτε με χειρουργική παρέμβαση, μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και στην πρόληψη των υποτροπών της ιγμορίτιδας.

Ποια είναι τα συμπτώματα της ιγμορίτιδας;

Τα συμπτώματα της οξείας, υποξείας και χρόνιας ιγμορίτιδας μοιάζουν αρχικά με αυτά του κοινού κρυολογήματος. Εντούτοις, η σοβαρότητα και η διάρκεια αυτών μπορεί να ποικίλλουν.  Πιο αναλυτικά, ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει κάποια ή όλα από τα παρακάτω:

  • Ρινική συμφόρηση, το γνωστό σε όλους «μπούκωμα»
  • Καταρροή, δηλαδή μύτη που «τρέχει»
  • Εκκρίσεις από τη μύτη, κίτρινου ή πράσινου χρώματος
  • Οπισθορρινική καταρροή, δηλαδή εκκρίσεις πίσω από τη μύτη που κατευθύνονται προς το λαιμό
  • Βήχα που διαρκεί πάνω από 10 ημέρες και είναι πιο έντονος κατά τις βραδινές ώρες
  • Ενόχληση στο φάρυγγα
  • Μείωση της όσφρησης ή/ και της γεύσης
  • Κεφαλαλγία λόγω της συμφόρησης των παραρρινίων κόλπων
  • Αίσθημα πίεσης και πληρότητας στο πρόσωπο, κυρίως στην περιοχή των ματιών, στο μέτωπο και τα μάγουλα
  • Ωταλγία, δηλαδή πόνος στα αυτιά
  • Πυρετό, πιθανόν υψηλό
  • Αδυναμία
  • Ναυτία
  • Πονόδοντο ή πόνο στη γνάθο, λόγω γειτνίασης των ιγμορείων με την άνω γνάθο
  • Στοματική κακοσμία

Πώς τίθεται η διάγνωση της ιγμορίτιδας;

Κατά την επίσκεψη στον ΩΡΛ, ο γιατρός θα σας κάνει κάποιες ερωτήσεις σχετικά με τα συμπτώματα που σας απασχολούν και το ιατρικό ιστορικό σας. Κατόπιν, θα προχωρήσει σε κλινική εξέταση που αποτελείται κυρίως από επισκόπηση του εσωτερικού της ρινός προς αναζήτηση φλεγμονής και άσκηση ελαφράς πίεσης με το δάχτυλο στα σημεία των προσωπικών κόλπων προκειμένου να εντοπίσει τυχόν ευαισθησία. Εξέταση – κλειδί για τη διάγνωση της ιγμορίτιδας είναι η ενδοσκόπηση μύτης. Πρόκειται για μια εξέταση η οποία γίνεται με τη βοήθεια οπτικών ινών και ειδικής κάμερας και η οποία δίνει εξαιρετικά ακριβείς πληροφορίες για την κατάσταση της ρινός και των ιγμορείων. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο ΩΡΛ είναι σε θέση να διαγνώσει μια ιγμορίτιδα βασιζόμενος στο ιστορικό και τα σημεία της κλινικής εξέτασης. Ωστόσο, σε περιπτώσεις αμφιβολίας ή χρόνιας ιγμορίτιδας ο γιατρός μπορεί να προτείνει την εφαρμογή απεικονιστικών εξετάσεων προκειμένου να έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα της ρινικής κοιλότητας και των παραρρινίων κόλπων. Αυτές οι εξετάσεις αποκαλύπτουν τυχόν ανατομικές ανωμαλίες, την παρουσία ρινικών πολυπόδων ή παχυβλεννογονίτιδας κτλ.

Επιγραμματικά, οι διαθέσιμες εξετάσεις είναι:

  • Ενδοσκόπηση ρινός με τα σύγχρονα ενδοσκόπια, για να δούμε το εσωτερικό της μύτης. Η ενδοσκόπηση μας δίνει επίσης τη δυνατότητα αφαίρεσης μορφωμάτων καθώς και λήψης δειγμάτων για καλλιέργεια.
  • Απλή ακτινογραφία κόλπων προσώπου.
  • Αξονική τομογραφία, για να έχουμε μια αναλυτική εικόνα των ανατομικών δομών της περιοχής.
  • Μαγνητική τομογραφία, για να εκτιμήσουμε καλύτερα μαλακά μόρια και άλλα στοιχεία που πιθανόν βρίσκονται μέσα στα ιγμόρεια.
  • Εξετάσεις αίματος, για να εντοπίσουμε την παρουσία λοίμωξης.
  • Τεστ αλλεργίας, για να επιβεβαιώσουμε την παρουσία αλλεργικού υπόβαθρου.

Ποια είναι η θεραπεία της ιγμορίτιδας;

Ο ασθενής θα πρέπει να συμβουλευτεί έναν εξειδικευμένο ΩΡΛ, ο οποίος είναι ο αρμόδιος να του συστήσει τη σωστή θεραπευτική αγωγή και να του εξηγήσει τους τρόπους φροντίδας και προσοχής.

Ρινική Συμφόρηση

Η ρινική συμφόρηση αποτελεί το συχνότερο σύμπτωμα της ιγμορίτιδας. Οι ρινικές πλύσεις με φυσιολογικό ορό και τα αποσυμφορητικά ρινικά σπρέι με κορτικοστεροειδή ή/ και αγγειοσυσπαστική ουσία είναι η βασική αγωγή για την αποσυμφόρηση της ρινός. Προσοχή πρέπει να δίνεται στη διάρκεια χρήσης των σπρέι που περιέχουν αγγειοσυσπαστικά, καθώς αυτή δε θα πρέπει να ξεπερνάει τις 7 ημέρες προκειμένου να αποφύγουμε την πρόκληση φαρμακευτικής ρινίτιδας.

Άλλες χρήσιμες συμβουλές είναι η επαρκής ενυδάτωση του ασθενούς και οι εισπνοές με υδρατμούς.

Αναλγητικά

Η ιγμορίτιδα μπορεί να προκαλέσει κεφαλαλγία ή αίσθημα πίεσης στο μέτωπο και τα ζυγωματικά. Σε αυτήν την περίπτωση μη συνταγογραφούμενα παυσίπονα, όπως η παρακεταμόλη και η ιβουπροφαίνη, μπορούν να προσφέρουν την απαραίτητη αναλγησία. Μη χρησιμοποιείτε σκευάσματα που δεν έχετε λάβει ξανά στο παρελθόν χωρίς τη συμβουλή γιατρού!

Αντιβιοτικά

Αν τα συμπτώματα που αναφέραμε ανωτέρω δεν υποχωρήσουν σε 7-10 ημέρες, τότε πιθανόν η λοίμωξη να οφείλεται σε βακτήρια και θα πρέπει να επισκεφθείτε έναν ειδικό ΩΡΛ για να σας εξετάσει και να σας δώσει αντιβιοτική αγωγή. Η αντιβίωση δίνεται συνήθως για 10-14 ημέρες. Μπορεί τα συμπτώματά σας να βελτιωθούν μέσα σε λίγες ημέρες, όμως θα πρέπει να ολοκληρώσετε το σχήμα προκειμένου να αποφύγετε πιθανές επιπλοκές της ιγμορίτιδας ή υποτροπή της. Ο γιατρός σας θα σας συμβουλεύσει σχετικά με το χρόνο της επανεξέτασης.

Χρόνια ιγμορίτιδα

Στη χρόνια ιγμορίτιδα αρχικό μέλημα είναι η αντιμετώπιση των παραγόντων που την πυροδοτούν. Αν οι προηγούμενες θεραπείες που αναφέρθηκαν αποτύχουν, τότε υπάρχει η επιλογή της χειρουργικής επέμβασης για να καθαρίσουμε τα ιγμόρεια και να διορθώσουμε τυχόν δομικές ανωμαλίες της μύτης.

Οι επεμβάσεις επιγραμματικά είναι:

  • Λειτουργική Ενδοσκοπική Χειρουργική Ρινός-Παραρρινών (Functional Endoscopic Sinus Surgery-FESS),
  • Ευθειασμός του στραβού ρινικού διαφράγματος
  • Κογχοπλαστική για τη μείωση του μεγέθους των υπερτροφικών ρινικών κογχών
  • Λειτουργική ρινοπλαστική, για την αντιμετώπιση δομικών ανωμαλιών της ρινός και τη διόρθωση μιας εξαιρετικά απαιτητικής σκολίωσης του ρινικού διαφράγματος

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 75% των ασθενών που δε βελτιώθηκαν με τη συντηρητική θεραπεία, θεραπεύτηκαν μετά από χειρουργική επέμβαση.

Πώς μπορεί να εξελιχθεί η ιγμορίτιδα;

Η ιγμορίτιδα δεν εμφανίζει επιπλοκές, όταν διαγνωσθεί και αντιμετωπισθεί έγκαιρα από εξειδικευμένο ΩΡΛ με τις μεθόδους που αναφέραμε παραπάνω. Αν, όμως, παραμεληθεί, τότε πιθανές επιπλοκές είναι οι εξής:

  • Απόστημα, δηλαδή συλλογή πύου μέσα στους παραρρίνιους κόλπους
  • Οστεομυελίτιδα, δηλαδή λοίμωξη των οστών
  • Κυτταρίτιδα των οφθαλμικών κογχών η οποία αφορά σε λοίμωξη των μαλακών μορίων γύρω από τα μάτια
  • Οξεία μέση ωτίτιδα
  • Μηνιγγίτιδα, λοίμωξη του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (σπάνια αλλά εξαιρετικά επείγουσα κατάσταση)

Είναι μεταδοτική η ιγμορίτιδα;

Η ιγμορίτιδα συνηθέστερα προκαλείται από κάποιον ιό, όπως οι ιοί του κοινού κρυολογήματος. Σε αυτήν την περίπτωση είναι δυνατή η μετάδοση από τον πάσχοντα σε κάποιον άλλο άνθρωπο, γεγονός που θα του προκαλέσει την εμφάνιση συμπτωμάτων κρυολογήματος τα οποία πιθανόν να καταλήξουν σε ιγμορίτιδα. Η μετάδοση γίνεται μέσω παθογόνων σωματιδίων τα οποία βρίσκονται στις εκκρίσεις. Για το λόγο αυτό οφείλουμε να καλύπτουμε τη μύτη και το στόμα μας όταν βήχουμε ή φτερνιζόμαστε.

Αν η ιγμορίτιδα οφείλεται σε βακτήρια ή μύκητες, τότε δεν είναι μεταδοτική.

Πρόληψη της Ιγμορίτιδας: Πώς να Διατηρήσετε Υγιή τα Ιγμόρειά σας

Η πρόληψη της ιγμορίτιδας είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της υγείας του αναπνευστικού συστήματος και την αποφυγή των ενοχλητικών συμπτωμάτων που σχετίζονται με τη φλεγμονή των παραρρίνιων κόλπων. Ακολουθώντας συγκεκριμένες πρακτικές, μπορείτε να μειώσετε τον κίνδυνο εμφάνισης οξείας ή χρόνιας ιγμορίτιδας και να ενισχύσετε τη γενική σας ευεξία.

Συμβουλές για την Πρόληψη της Ιγμορίτιδας

  1. Διατηρήστε Καλή Ρινική Υγιεινή:
    Οι τακτικές ρινικές πλύσεις με φυσιολογικό ορό ή ειδικά διαλύματα βοηθούν στον καθαρισμό των ρινικών διόδων, απομακρύνοντας μικρόβια, αλλεργιογόνα και περίσσεια βλέννας.
  2. Αποφύγετε το Κάπνισμα και τους Ρύπους:
    Το κάπνισμα και η έκθεση σε ρυπογόνους παράγοντες, όπως καυσαέρια και χημικές ουσίες, ερεθίζουν τους βλεννογόνους και αυξάνουν την πιθανότητα φλεγμονών.
  3. Διαχειριστείτε τις Αλλεργίες σας:
    Εάν υποφέρετε από αλλεργική ρινίτιδα, χρησιμοποιήστε αντιισταμινικά ή αποσυμφορητικά και αποφύγετε την έκθεση σε αλλεργιογόνα, όπως γύρη, σκόνη και τρίχωμα ζώων.
  4. Ενισχύστε το Ανοσοποιητικό σας Σύστημα:
    Υιοθετήστε μια ισορροπημένη διατροφή πλούσια σε φρούτα, λαχανικά και αντιοξειδωτικά, εξασφαλίστε επαρκή ύπνο και εντάξτε την άσκηση στην καθημερινότητά σας για να μειώσετε τον κίνδυνο λοιμώξεων.
  5. Αποφύγετε την Έκθεση σε Ξηρό ή Πολύ Υγρό Περιβάλλον:
    Χρησιμοποιήστε υγραντήρα εάν ο αέρας είναι ξηρός και φροντίστε για καλό εξαερισμό στους χώρους που περνάτε χρόνο.
  6. Αντιμετωπίστε Έγκαιρα το Κρυολόγημα:
    Μη διστάσετε να χρησιμοποιήσετε αποσυμφορητικά ή να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας εάν ένα κρυολόγημα δεν υποχωρεί, καθώς μπορεί να εξελιχθεί σε ιγμορίτιδα.
  7. Ανατομικά Προβλήματα:
    Αν έχετε προβλήματα, όπως στραβό ρινικό διάφραγμα ή ρινικούς πολύποδες, η έγκαιρη αξιολόγηση και θεραπεία από ειδικό ΩΡΛ μπορεί να αποτρέψει την ανάπτυξη χρόνιας ιγμορίτιδας.

Ενδοσκοπική Χειρουργική Αντιμετώπιση Ιγμορίτιδας: Μια Αποτελεσματική Λύση

Η ενδοσκοπική χειρουργική των παραρρίνιων κόλπων είναι μια σύγχρονη και ελάχιστα επεμβατική μέθοδος για την αντιμετώπιση της χρόνιας ή υποτροπιάζουσας ιγμορίτιδας. Χρησιμοποιείται όταν οι συντηρητικές θεραπείες, όπως φάρμακα και ρινικές πλύσεις, δεν αποδίδουν και τα συμπτώματα επιμένουν, επηρεάζοντας την ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Τι Είναι η Ενδοσκοπική Χειρουργική Ιγμορίτιδας;

Πρόκειται για μια εξειδικευμένη διαδικασία που πραγματοποιείται με τη χρήση ενδοσκοπίου, το οποίο είναι ένα λεπτό όργανο εξοπλισμένο με κάμερα και φως. Το ενδοσκόπιο εισάγεται μέσω της μύτης, επιτρέποντας στον χειρουργό να έχει άμεση οπτική πρόσβαση στα ιγμόρεια χωρίς εξωτερικές τομές.

Η διαδικασία στοχεύει:

  • Στην αποκατάσταση της φυσιολογικής αποστράγγισης και αερισμού των παραρρίνιων κόλπων.
  • Στην αφαίρεση παθολογικών στοιχείων, όπως ρινικοί πολύποδες ή παχυσμένος βλεννογόνος.
  • Στη διόρθωση ανατομικών προβλημάτων, όπως το στραβό ρινικό διάφραγμα.

Πότε Ενδείκνυται η Ενδοσκοπική Χειρουργική;

Η ενδοσκοπική χειρουργική συνιστάται στις εξής περιπτώσεις:

  • Χρόνια ιγμορίτιδα που δεν ανταποκρίνεται σε φαρμακευτική αγωγή.
  • Υποτροπιάζουσες λοιμώξεις των παραρρίνιων κόλπων.
  • Παρουσία ρινικών πολυπόδων που προκαλούν απόφραξη και ρινική συμφόρηση.
  • Ανατομικές ανωμαλίες που εμποδίζουν τη φυσιολογική λειτουργία των ιγμορείων.
  • Επιπλοκές, όπως απόστημα ή εξάπλωση της λοίμωξης σε γειτονικές δομές, όπως τα μάτια.

Οφέλη της Ενδοσκοπικής Χειρουργικής

Η ενδοσκοπική χειρουργική είναι η μέθοδος επιλογής για την αντιμετώπιση της ιγμορίτιδας λόγω των πολλών πλεονεκτημάτων της:

  • Χωρίς εξωτερικές τομές: Όλη η διαδικασία πραγματοποιείται μέσω της μύτης, διασφαλίζοντας ότι δεν υπάρχουν ορατές ουλές.
  • Ταχεία ανάρρωση: Οι περισσότεροι ασθενείς επιστρέφουν στις καθημερινές τους δραστηριότητες μέσα σε λίγες ημέρες.
  • Ακριβής θεραπεία: Επιτρέπει στο χειρουργό να αφαιρέσει μόνο τα παθολογικά στοιχεία, διατηρώντας ανέπαφους τους υγιείς ιστούς.
  • Μείωση των συμπτωμάτων: Βελτιώνει τη ρινική αναπνοή, μειώνει τη συμφόρηση και την έκκριση βλέννας, και ανακουφίζει από τον πόνο.
  • Μακροχρόνια αποτελέσματα: Αποκαθιστά τη λειτουργία των ιγμορείων και μειώνει τις πιθανότητες υποτροπών.

Η Διαδικασία και η Ανάρρωση

Η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιείται συνήθως υπό γενική αναισθησία. Ο χειρουργός χρησιμοποιεί το ενδοσκόπιο για να καθοδηγήσει την αφαίρεση φλεγμονώδους ιστού, πολυπόδων ή άλλων εμποδίων. Η επέμβαση διαρκεί συνήθως 1-2 ώρες, ανάλογα με την πολυπλοκότητα.

Μετά την επέμβαση:

  • Οι ασθενείς μπορεί να νιώσουν ελαφριά δυσφορία ή ρινική συμφόρηση, που υποχωρεί μέσα σε λίγες ημέρες.
  • Οι ρινικές πλύσεις και οι οδηγίες του γιατρού είναι κρίσιμες για τη σωστή ανάρρωση.
  • Σε μερικές εβδομάδες, οι ρινικές διόδοι αποκαθίστανται πλήρως και η αναπνοή βελτιώνεται αισθητά.

Συμπέρασμα

Η ενδοσκοπική χειρουργική αντιμετώπιση της ιγμορίτιδας αποτελεί μια ασφαλή και αποτελεσματική λύση για τη διαχείριση χρόνιων ή σοβαρών περιπτώσεων. Με τη χρήση σύγχρονων τεχνικών, οι ασθενείς μπορούν να απαλλαγούν από τα επίμονα συμπτώματα της ιγμορίτιδας και να βελτιώσουν τη συνολική ποιότητα ζωής τους. Αν υποφέρετε από χρόνια ιγμορίτιδα, συμβουλευτείτε έναν ειδικό ΩΡΛ για να εξετάσετε αν αυτή η μέθοδος είναι κατάλληλη για εσάς.